بسم الله الرحمن الرحیم

ایثار به عنوان عالی‌ترین نماد بشردوستی، عیار کرامت انسان‌هایی است که دیگران را پاره تن خود می‌دانند و داوطلبانه و بی‌باک بر میدان بی‌رحم بحران‌ها قدم می‌گذارند تا حتی به بهای آسیب به خویش، خسرانی متوجه جان همنوعی نشود. حقیقتا که اینان مفاهیم راستین «وَ مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً» هستند.

بی‌شک فداکاری و از خود گذشتگی برای امور خداپسندانه زینت‌های قُدسی بشردوستی هستند که در کالبد زلال انسان‌های پاک‌ضمیر، جلوه‌گر می‌شوند و امروز چشمان منتظرِ امداد در میدان حوادث گواه هنرمندیِ امدادگران و نجاتگران ما در عرصه بشردوستی هستند.

فلسفه روز جهانی بشردوستی همان طور که سازمان ملل متحد بدان اشاره دارد در پاسداشت همه آنانی است که در راه کمک به همنوعان خود جانشان را از دست می‌دهند و این قرابتی عمیق با بزرگ‌منشی، انسانیت و شجاعت امدادگران ایران عزیزمان دارد که در این راه ماندگار شدند. ماندگاری اقدامات بشردوستانه آنان و تداوم راه آنان موجب شده است تا ریشه‌های امدادگری در حوادث، حمایت از سلامت جامعه، تسکین آلام بشری و پاسخگویی به هموطنان زلزله‌زده و سیل‌زده، نقطه عطف جهانیان باشد.

در «روز جهانی بشردوستی» یاد داوطلبان و امدادگرانی را که در راه خطیر نجات همنوعان، از جان گذشتگی کردند و در عملیات‌های بشردوستانه هلال احمر آسمانی شدند، گرامی می‌دارم و از خداوند بزرگ آرامش را برای روح ملکوتی شهدای امدادگر و سلامت و توفیق را برای داوطلبان، امدادگران و نجاتگرانی که ادامه دهنده راه شهدا بوده و در جهاد بشردوستی مایه فخر کشور هستند، خواستارم.

پیر حسین کولیوند
رئیس جمعیت هلال احمر