امام روح‌الله الموسوی خمینی(ره)، بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی ایران، تنها یک رهبر سیاسی یا مذهبی نبود؛ بلکه تجسمی از آرمان‌های بلند انسانی بود که در وجود انسانی وارسته، شجاع، مردمی و آگاه متبلور شد. مردی که با توکل به خدا، اتکا به مردم و تکیه‌بر ارزش‌های اصیل اسلامی، انقلابی را رقم زد که نه‌فقط ایران، بلکه نقشه های سیاسی، فرهنگی و اعتقادی جهان را دگرگون ساخت.

انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، به رهبری امام خمینی(ره)، نه یک کودتا بود و نه حرکتی صرفاً سیاسی؛ بلکه طلیعه‌ای بود از بازگشت ملت به اصل خویشتن که همان استقلال، آزادی و عدالت است. انقلابی که برخلاف انقلاب‌های مدرن جهان که عمدتاً بر پایه خشونت، طبقه یا ایدئولوژی‌های مادی بناشده بودند، بر پایه ایمان، مردم‌سالاری دینی و کرامت انسانی شکل گرفت.

امام خمینی(ره) با ایمان به این‌که اسلام ناب محمدی(ص) می‌تواند همه‌ی ابعاد زندگی بشر را هدایت کند، الگویی از حکومت دینی و اسلامی ارائه کردند که در آن، آزادی، اخلاق، عدالت، و پیشرفت، در کنار هم تعریف می‌شدند. این تفکر، انقلابی‌ترین پیام را به جهان معاصر مخابره کرد که می‌توان دین‌دار بود و درعین‌حال، آزاد، مستقل، قدرتمند، پیشرو و عدالت‌طلب حرکت کرد.

امام خمینی(ره) از همان آغاز حرکت سیاسی و اجتماعی خود، خدمت به مردم را نه یک شعار، بلکه جوهره‌ی مأموریت خود می‌دانست. او نه‌تنها فقرزدایی و گسترش عدالت را از وظایف اصلی حکومت می‌دانست، بلکه کرامت و شرافت انسانی را نیز پایه‌ی هر نوع تعامل می‌پنداشت.

مردمی بودن امام راحل را می‌توان در ساده‌زیستی‌شان مشاهده کرد، در رفتار صمیمانه‌اش با اقشار مختلف جامعه و در دلسوزی پدرانه‌اش برای ملت، چه در دوران تبعید و چه پس از پیروزی انقلاب اسلامی.

عدالت در نگاه امام خمینی(ره) مفهومی محدود به اقتصاد نبود؛ بلکه عدالت را در همه‌ی ابعاد آن دنبال می‌کردند؛ عدالت اجتماعی، عدالت سیاسی، عدالت فرهنگی و عدالت قضایی.

مبارزه با ظلم، چه در سطح داخلی و چه در عرصه جهانی، همواره در کلام و عمل ایشان موج می‌زد. از مخالفت با طاغوت شاهنشاهی گرفته تا ایستادگی در برابر استعمار غربی و سلطه‌طلبی آمریکا جهان خوار، همه ناشی از همین روحیه‌ی عدالت‌طلبانه ایشان بود.

شاید یکی از ویژگی‌های بارز امام خمینی(ره)، شجاعت کم‌نظیر او در برابر قدرت‌های طاغوتی بود. او نه از تهدیدات ابرقدرت‌ها هراسی داشت و نه از تبعید، زندان و ترور واهمه‌ای به دل می‌سپرد. در زمانی که همه‌ی تحلیل‌گران تصور می‌کردند هیچ نیرویی توان مقابله با رژیم پهلوی و حامیان خارجی‌اش را ندارد، امام خمینی(ره) با صلابت فرمودند: “شاه باید برود.” و سرانجام رفت.

در زمانی که بسیاری از ملت‌ها زیر یوغ شرق و غرب بودند امام راحل گفت: “نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی.” و امروز این شعار، به گفتمانی جهانی تبدیل شده است. انقلاب اسلامی ایران هرگز محدود به مرزهای جغرافیایی نبود.

امام خمینی(ره) با اندیشه‌ی جهانی خود، انقلابی را بنیان نهاد که الهام‌بخش ملت‌های تحت ستم در آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین و حتی در کشورهای غربی شده است. صدای عدالت‌خواهی و مقاومت در برابر سلطه، از فلسطین مظلوم تا لبنان، از یمن مقتدر تا ونزوئلا، از نیجریه تا … پژواک صدای امام راحل ماست.

او با راه‌اندازی “هفته وحدت”، تأکید بر وحدت شیعه و سنی، و دعوت به بیداری اسلامی، عملاً جهان اسلام را از خواب غفلت تاریخی بیدار کرد و راه مقاومت را به‌جای سازش با ظلم، پیش روی ملت‌ها قرار داد.

امروز، دهه‌ها پس از رحلت امام خمینی(ره) انقلاب اسلامی همچنان زنده، پویا و رو به پیشرفت است. نظامی مردمی، با مشارکت گسترده مردم در تعیین سرنوشت خویش در پای صندوق های رای، زیر پرچم ولایت‌فقیه و رهبری معظم انقلاب، به مسیر استقلال، آزادی و عدالت ادامه می‌دهد.

ایران امروز، نه‌تنها قدرت منطقه‌ای است، بلکه قدرتی تأثیرگذار در معادلات جهانی دارد؛ الگویی متفاوت از حکمرانی که صدای ملت‌های مستقل را نمایندگی می‌کند، نه اراده‌ی قدرت‌های استکباری را.

لذا امام خمینی(ره) نه‌فقط معمار یک انقلاب، بلکه معمار هویتی نو برای ملت‌ها بود؛ هویتی که می‌گوید می‌توان در دنیای امروز زندگی کرد، پیشرفت کرد، مستقل بود، اما هویت دینی و انسانی خود را حفظ کرد. این میراث بزرگ، همچنان زنده است و در دل آزادگان جهان شعله می‌کشد و انشاالله به دست صاحب اصلی آن حضرت ولی عصر(عج) سپرده شود.